آزمایش برای سندرم ری وجود ندارد. در عوض، غربالگری برای شناسایی ری معمولاً با آزمایش خون و بررسی بیماری و همچنین آزمایشات اکسیداسیون اسیدهای چرب و سایر مواد متابولیک شروع می شود.

گاهی اوقات آزمایش‌های تشخیصی تهاجمی‌تر برای ارزیابی علل مشکلاتی که برای بیماران وجود دارد و بررسی هر گونه ناهنجاری عصبی مورد نیاز است. مثلا:

 

تپ ستون فقرات (پنکسیون کمری). ضربه زدن به ستون فقرات می تواند به پزشک کمک کند تا سایر بیماری ها را با علائم و نشانه های مشابه، مانند عفونت پوششی که مغز و نخاع را احاطه کرده است (مننژیت) یا التهاب یا عفونت مغز (آنسفالیت) شناسایی یا رد کند.

• در حین ضربه زدن به ستون فقرات، یک سوزن از قسمت پایین کمر به فضایی زیر انتهای نخاع وارد می شود. نمونه کوچکی از مایع مغزی نخاعی برداشته شده و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود.

   

  بیوپسی کبد. بیوپسی کبد می تواند به پزشک در شناسایی یا رد سایر بیماری هایی که ممکن است بر کبد تأثیر بگذارد کمک کند.

   

  در طول بیوپسی کبد، یک سوزن از طریق پوست در سمت راست بالای شکم و وارد کبد می شود. نمونه کوچکی از بافت کبد برداشته شده و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود.

   

  توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). سی تی اسکن یا ام آر آی سر می تواند به پزشک کمک کند تا سایر علل تغییرات رفتاری یا کاهش هوشیاری را شناسایی یا رد کند.

   

  سی تی اسکن از یک دستگاه تصویربرداری پیچیده متصل به کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از مغز استفاده می کند. اسکن MRI از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی به جای اشعه ایکس برای تولید تصاویر مغز استفاده می کند.

   

  بیوپسی پوست. آزمایش برای اختلالات اکسیداسیون اسیدهای چرب یا اختلالات متابولیک ممکن است نیاز به بیوپسی پوست داشته باشد، اگرچه تعیین توالی ژن مستقیم همراه با آزمایش خون و ادرار اغلب برای چنین تشخیصی کافی است.

   

   

  در طول بیوپسی پوست، پزشک نمونه کوچکی از پوست را برای تجزیه و تحلیل در آزمایشگاه می گیرد. بیوپسی معمولاً می تواند در مطب پزشک با استفاده از بی حس کننده موضعی انجام شود.

رفتار

سندرم ری معمولاً در بیمارستان درمان می شود. موارد شدید ممکن است در بخش مراقبت های ویژه درمان شوند. کارکنان بیمارستان به دقت فشار خون و سایر علائم حیاتی کودک  را کنترل خواهند کرد. درمان خاص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

 

مایعات داخل وریدی. گلوکز و محلول الکترولیت ممکن است از طریق یک خط داخل وریدی (IV) داده شود.

 

دیورتیک ها. این داروها ممکن است برای کاهش فشار داخل جمجمه و افزایش از دست دادن مایعات از طریق ادرار استفاده شوند.

 

داروهایی برای جلوگیری از خونریزی. خونریزی ناشی از ناهنجاری های کبدی ممکن است نیاز به درمان با ویتامین K، پلاسما و پلاکت داشته باشد.

 

پتوهای خنک کننده. این مداخله به حفظ دمای داخلی بدن در سطح ایمن کمک می کند.

 

اگر کودک  مشکل تنفسی دارد، ممکن است به کمک یک دستگاه تنفس (تهویه) نیاز داشته باشد.

 

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

 

سندرم ری اغلب در شرایط اضطراری به دلیل علائم و نشانه های جدی مانند تشنج یا از دست دادن هوشیاری تشخیص داده می شود. در برخی موارد، علائم و نشانه‌های اولیه باعث ملاقات با پزشک می‌شود.

 

احتمالاً به دکتری ارجاع خواهید شد که در زمینه بیماری های مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) تخصص دارد.

 

 

از آنجایی که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد و اغلب زمینه های زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، می تواند به آمادگی خوب کمک کند. در اینجا چند نکته وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

آنچه  می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید.

   

  علائمی را که فرزندتان تجربه می کند، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.

   

  فهرستی از تمام داروها، از جمله ویتامین ها، مکمل های غذایی و داروهای بدون نسخه که کودکتان مصرف کرده است، به ویژه هر دارویی که حاوی آسپرین باشد، تهیه کنید. حتی بهتر از آن، بطری های اصلی و یک لیست نوشته شده از دوزها و دستورالعمل ها را بردارید.

   

  یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه داشته باشید. به خاطر آوردن تمام اطلاعاتی که در طول یک قرار ملاقات ارائه می شود، ممکن است دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید یا از دست داده اید به خاطر بیاورد.

   

  سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید. وقتی چیزی را که پزشک می‌گوید متوجه نمی‌شوید از پرسیدن سؤال یا صحبت کردن نترسید.

   

   

  در صورتی که وقت با پزشکتان تمام شود، سؤالات خود را از مهم ترین تا کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد سندرم ری، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

   

  دلایل احتمالی دیگری برای علائم کودک من چیست؟

   

  چه آزمایشاتی برای تایید تشخیص لازم است؟

   

  گزینه های درمانی و مزایا و معایب هر کدام چیست؟

   

  چه نتایجی را می توانم انتظار داشته باشم؟

   

  چه نوع پیگیری باید انتظار داشته باشم؟

   

  علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

متخصص مغز و اعصاب احتمالاً در مورد علائم و سابقه بیماری های ویروسی کودک سؤال می کند. پزشک همچنین یک معاینه پزشکی انجام می دهد و آزمایشاتی را برای جمع آوری اطلاعات در مورد وضعیت فرزند شما و رد سایر بیماری ها مانند مننژیت یا آنسفالیت انجام می دهد.